Blog Personal fundado el 9 de Enero 2006, por:

Blog Personal fundado el 9 de Enero 2006, por:
¡Viva la Libertad de Expresión!

viernes, 31 de diciembre de 2010

FELIZ 2011 e que pare a CORRUPCION


Logo da tregua navideña, poño un debuxo de corrupción, para que entre tanta festa non esquezamos a realidade que nos arrodea.·

Romayo de Chanteiro Está moi ben, recordalo de cando en vez.....

Alfredo Pardo Hermida Grande realidade do urbanismo pro cazo. Aplaudo a túa idea de que os Concellos sexan patrocinados -polo menos as sesións plenarias- polas empresas de Obras. Xenial, Mestre.

Xoan Mallo ¡que horror! ¡Topamos ca crua relidade.....!·

Víctor Manuel Fuentes Viaño Fenomenal!!! Esta é a representatividade real dos partidos políticos.

Monte Pituco Con permiso, compartimos. Dá gusto atopar visións tan críticas (e non por iso menos evidentes) da realidade.

Xose Manuel Breton Pardo Iamos camiño de esto

Avelino Formoso Romero O millor de todo .."Os porquiños" do escudo...

Joám Do Porto Por desgraça, este boíssimo desenho reflite umha realidade muito mais geralizada do que alcançamos a ver ou do que se tem conhecimento e nom só com empresas promotoras-construtoras.

Xaquín Marín

Romayo, facía ben tempo que non aparecías por aquí, xa se encargarán os patrocinadores de lembrarnos esta situación.E pronto.

Alfredo, ata haberá empresas que patrocinen as xubilacións, así que veremos nos parques vellos co rótulo, vello p...atrocinado por Porsecola. É un horror, como di Xoán, pero estamos tan afeitos que, quen sabe se postos no seu lugar, nós, non faríamos o mesmo.

Victor: Observarás que no lado dereito (do debuxo) aparece unha concelleira que non ten patrocinio, se supón que é independente e que o seu voto, non é preciso para tomar decisións.

Monte: Claro que tes permiso, ao debuxo que se te fixas non está centrado, tiven que quitarlle un anaco por aquelo do escaneo, e preferín que se salvara a concelleira da que falei antes. Iamos camiño diso, e agora con esponsorización de empresas doutro tipo seguiremos igual. O malo é que hai concellos que teñen un porco no escudo e se poden dar por aludidos, pero eses non son( en todos os casos) Joan: Ti tamén te decatas que a corrupción evoluciona, e vai collendo diferentes facianas, segundo lle conveña.

Tapices Galicia Xenial que alguén seipa ver a realidade e plasmala tal cal é, alucinante o pasotismo que temos todos ante estas situacións, ¿que carallo nos pasa?

Xan Das Bolas mestre xaquim compartolha

Xaquín Marín Tamén eu, logo de facer o debuxo paso ao pasotismo.
Estás no teu debuxo Xan, o que si é que repito que está descentrado.

José María Carricoba Armesto Moi bo.Eu substituiría os porquiños do escudo por uns "chourizos".

Xaquín Marín José Mª: Ti ves as cousas con perspectivas de futuro.

martes, 28 de diciembre de 2010

miércoles, 22 de diciembre de 2010

miércoles, 15 de diciembre de 2010

A crise e a desesperación xa causa mortes




A crise e a desesperación xa causa mortes.
Pero, provocar situacións de pobreza, miseria e desesperación, ...... tamén é matar.

Ocorreu esta mañá en Olot (Xirona), onde xa pasaron recentemente outros casos de crimes.
Un individuo, parece ser que con personalidade alterada ou desequilibrio mental, asasinou a catro persoas.
Dous eran os donos da Empresa onde traballaba de albanel e outras dúas dun Banco.
A desesperación unida a estas personalidades alteradas, provoca estes casos de tolemia e cegueira mental ao atopar pechadas as portas e non atopar a saída a unha situación insostible.

O home de 57 anos acababa de ser despedido. Levaba xa varios meses sen cobrar e para máis INRI, déronlle como idemnización un cheque que ao intentar cobrar no Banco dinlle que non ten fondos.
En casos así, “a cabeza non para” desbarátase e xa che dá igual todo. Buscas aos que consideras culpables máis próximos e vas a por eles.
Cando en realidade os culpables están máis arriba. Pero non podes chegar a eles. A Xustiza e os Gobernos non actúan ben, non atopas solución nin onde acudir e o primeiro que se pensa é en "tomar a xustiza pola túa man".

A forma máis habitual de pór fin a esta desesperación é o suicidio.
Non hai que esquecer que os suicidios xa son a maior causa de morte tráxica en España, por enriba ata dos accidentes de tráfico.

Pero algúns antes de morrer queren facer un escarmento. Neste caso o suicidio non se consumou, pero non é desatinado pensar que virá cando a ocasión presénteselle. A súa vida xa está esnaquizada. El mesmo é tamén outra vítima, xunto cos outros catro asasinados.

Con todo, os causantes máximos de que pasen estes episodios están a salvo, con boa situación económica, rodeados de prebendas e gozando da vida, con escoltas, gardacostas e pelotilleiros que lles celebran as grazas e encomian o seu nefasto proceder.

As crises páganas os débiles e necesitados.
As cousas estanse pondo mal e hai xa moita desesperación. Porque hai que recordar que, provocar esas situacións de pobreza, miseria e desesperación, .... tamén é matar

jueves, 9 de diciembre de 2010

martes, 7 de diciembre de 2010

El BNG de Ares renueva su candidatura con Emilio Mesías como cabeza de lista


El BNG de Ares renueva su candidatura de cara a los comicios municipales del próximo mes de mayo. Emilio Mesías, que ha ejercido hasta ahora cargos como el de presidente de la asociación cultural Xábrega, asume por primera vez el liderazgo de la lista nacionalista para las próximas elecciones. También ha sido integrante de las diferentes agrupaciones musicales existentes en la villa y dirigente de la asociación de padres de alumnos del colegio rural de Cervás.

Mesías, que accede a ese puesto en calidad de independiente, resultó elegido en una asamblea que los nacionalistas aresanos celebraron el pasado miércoles, 1 de diciembre. El nuevo candidato ha confirmado esta mañana que los demás puestos de la lista también serán elegidos en base a un afán de renovación y de integración de dirigentes del movimiento asociativo local.

En la actualidad, el BNG elabora su programa electoral, aunque prevé potenciar en las próximas semanas la colaboración con el movimiento asociativo, de cara a poder recoger sus peticiones e integrarlas en ese documento.

En todo caso, Emilio Mesías ha avanzado que ese programa girará en torno a tres ejes. Se trata de la redacción de un nuevo planeamiento urbanístico, la elaboración de una relación de puestos de trabajo que regule las condiciones del personal municipal y la instauración de una política que sirva para la reactivación económica de la localidad.

Mesías, de 36 años de edad, releva en las funciones de candidato a Manuel Rodríguez Doval, que fue alcalde de Ares en minoría entre 1987 y 1991. Posteriormente, ejerció como teniente de alcalde en el gobierno de coalición que rigió la localidad entre 1995 y 1999, con José Juan Vilasánchez (PSOE) como regidor. Doval no formará parte de la candidatura, según ha asegurado el ex regidor.

Notas biográficas de Emilio Mesías

Comezou a recibir clases de Gaita aos 9 anos, na Escola Municipal de Gaita de Ares. Realizou estudos de Piano no Conservatorio Profesional de Música de Ferrol, titulándose máis tarde na especialidade de Solfexo, Teoría da Música, Transporte e Acompañamento.

Formou parte da Banda de Gaitas de Ares e dos grupos Lume, Quer que lle quer, Charabisca e Atahíde, como gaiteiro, acordeonista e teclista. Có grupo Charabisca conseguíu o II Premio no VII Certame de Música Folc, participando na grabación do CD dos gañadores do certame. Publicou, dentro da colección Cadernos de Gaita Galega (Ed. Dos Acordes), o caderno Empezares con composicións para Gaita-Piano.

Posúe unha dilatada experienza no ensino musical en conservatorios, ademáis de impartir docencias sobre temas relacionados coa música tradicional e popular.

Na actualidade está a realizar o último curso do Grao Profesional de Música na especialidade de Gaita.

Pertenece a unha familia de longa tradición na música: "Os Mesías" de Mugardos, que tocaron en Orquestas e bailes. Como no salón "La Palmera de Chanteiro" e no "Parrocho de Ares".

NOTA DE PRENSA DO BNG DE ARES

jueves, 2 de diciembre de 2010

Non podía faltar D. Federico, na "Inauguración do Mazote" en Ares

Non podía faltar a ánima de D. Federico, na "Inauguración do Mazote" en Ares

Cando a Santa Compaña inaugurou a Avda. do Mazote no "Dia de Defuntos", D. Federico tamén estaba na comitiva, pero estaba agochado nunha árbore a beira do lavadoiro do camiño de Pedrós, polo que o Preboste e compañía non repararon nel.

Agora este sábado 4 de Santa Bárbara, a Corporación Aresán fará un acto de desagravio por non telo visto e en honra deste destacado "Amigo dos Árbores".

¡Por favor ......!, que pase ya el PP



miércoles, 1 de diciembre de 2010

TODO ESTÁ PODRE - WikiLeaks lo descubre

Nos engañan como a chinos.

¡Qué vergüenza para la clase política, diplomática y judicial!

Menos mal que algunos muchos, ya hace tiempo que no creemos ni confiamos en nada.

Moratinos y López Aguilar ayudaron a frenar el ’caso Couso’, según los documentos de EE.UU.


viernes, 26 de noviembre de 2010

lunes, 22 de noviembre de 2010

Con la Iglesia hemos topado

"De éxito tamén se morre" ... Señor alcalde de Ares

Si, ¡Parabéns! ao Alcalde Iglesias Redondo, polos seus últimos logros nunha conxuntura adversa.

Súmanse estes a outros anteriores e todos redundarán en beneficio de Ares.

Non fai falta relacionalos, porque deso xa encárgase él mesmo e os seus medios para pubricitalos.

A verdade é que con isto pode encarar ben as próximas municipais, pero recomendámoslle que administre todo ben e non desbórdese, porque .... "de éxito tamén se morre".

jueves, 18 de noviembre de 2010

LOS ALCALDES PREFIEREN SER "REYEZUELOS DE TAIFAS"

La reflexión del Alcalde de ferrol, Vicente Irisarri, apostando por la "unión de los municipios de la
ría" de Ferrolterra, no arranca entusiasmo entre los munícipes.

Los alcaldes de la Comarca prefieren ser los "reyezuelos de sus taifas". Para ello no les importa encarecer los servicios que prestan a los ciudadanos y privarlos de otros muchos que podrían tener.
De la fusión de Ferrol, Narón, Fene, Ares, Neda y Mugardos saldría una nueva entidad de población que sumaría más de 150.000 habitantes, similar a la que actualmente conforman capitales de provincia como Tarragona, Badajoz o Huelva.
En Galicia ese hipotético municipio se convertiría en el tercero de la comunidad autónoma, solo por detrás de las grandes urbes de Vigo y A Coruña.
Sus presupuestos anuales sumarían un volumen total de más de cien millones de euros, pero la administración local sería más sencilla.
La corporación municipal, por ejemplo, se convertiría en un arco conformado solo por 27 ediles, cuando en la actualidad se reúnen en sus salones de plenos casi 100 concejales.
Y ahora el personal de las Administraciones locales se lleva más del 60% de los presupuestos de estos pequeños reinos sin poder alguno.
Ya hace 30 años que nos parece buena la idea de unir municipios y así lo venimos manifestando a menudo.
Tenemos amargos precedentes localistas.
Fuera ya de una vez con el minifundio localista, que más pronto que tarde tendrá que acabar en este mundo globalizado y digitalizado, donde las gestiones pueden hacerse a distancia. Teniendo además la posibilidad de tener Delegaciones Locales Administrativas en cada localidad o pueblo.

jueves, 4 de noviembre de 2010

PROTESTA CLARA E IMPARABLE

El artículo 16.3 de la Carta Magna dice: “Ninguna confesión tendrá carácter estatal. Los poderes públicos tendrán en cuenta las creencias religiosas de la sociedad española y mantendrán las consiguientes relaciones de cooperación con la Iglesia Católica y las demás confesiones”.
Pero el Estado, es decir los españoles católicos o no, son los que pagan al clero. ¿Cómo se explica esto?
Además obtienen ingresos por celebraciones de "economía sumergida", por la que no declaran



DENUNCIA

martes, 2 de noviembre de 2010

viernes, 29 de octubre de 2010

FAN FALTA MOITOS MARCELINOS

A ESQUERDA MÓRRESE

Co falecemento hoxe aos 92 anos de Marcelino Camacho, fundador de COMISIÓNS OBREIRAS, desaparece o pouco que vai quedando da Esquerda española.

Dicimos a Esquerda auténtica, a que loitou contra a Ditadura Franquista, polos dereitos dos traballadores e as clases desfavorecidas.
Agora o que hai é outra cousa.
O que queda da Esquerda está descolorido, falta o Vermello. Todo ten moita palidez, é unha cousa lixeira e descafeinada onde impera o liberalismo capitalista e a mercadoría do poder e o diñeiro, faltando a honestidade que xa non se cotiza.
Algúns aínda cremos na unión da clase traballadora como medio de defender os seus dereitos. A loita por emanciparse da escravitude, que emprenderon aquel Primeiro de Maio os Mártires de Chicago.


Nunca ning
ún logro social regalouse, sempre houbo que conseguilo con loita e tesón.
Estase vendo agora coa crise provocada polas Financeiras que teñen que pagar os traballadores, ante a pasividade e compracencia dos gobernos.
Aí están o paro crecente, as reconversións do sector naval, carbón e outras. Que sen a loita e unión da clase obreira, serían aínda máis traumáticas.
As Centrais Sindicais, como a que creou Camacho, teñen razón de existir para a defensa obreira e traballadora.

Sen deixar de recoñecer que a clase Dirixente Sindical actual, contaxiada da degradación política e do ambiente de corrupción e fácil enriquecemento imperante, está tamén contaminada e desprestixiada.

De aí o pouco éxito das folgas e protestas xa que se recea dos Sindicatos. Acúsaselles de vivir ás costas dos parados e os seus problemas.
Os dirixentes liberados non están dando o mellor exemplo coas súas actitudes persoais, parece coma se só buscasen o seu beneficio persoal, con privilexios e ostentacións a cargo do Estado co que flirtean a miúdo.
En todo similar á deostada Clase Política e vivindo ás costas dás necesidades da poboación máis desfavorecida.

Todo isto dicímolo, sen rubor, desde a aínda militancia sindical, anque que sexa de abonar cota soamente.

¡Un adeus ao Compañeiro Marcelino !

"Nin nos domaron, nin nos dobraron, nin nos van a domesticar"

martes, 19 de octubre de 2010

Camiño da "Cova do Trasno" - ¿PUBLICO / PRIVADO?

A Lei di:

"Os cerramentos ou valos de leiras, deben quedar a tres metros do bordo dos camiños veciñais e este espazo cedido será de utilidade pública".
.
Bo, pois vén ocorrendo con relativa frecuencia que ese espazo que a Lei obriga a deixar fóra da leira nos camiños, o concello non o urbaniza nin como calzada nin beirarrúa ou pasadizo.
Entón os propietarios, cedentes por obrigación, considérano seu e colocan neste espazo obstáculos para marcar como propiedade.

Uns poñen uns pelouros cravados a modo de menhires, outros cravan pivotes metálicos, algúns fan gabias profundas, moitos plantan arbustos espiñentos como cactos ou chumbeiras e os demais fan os seus xardinciños. Incluso como se comproba nestas datas en Narón: Lugar de aparcamento de embarcacións.

Todo isto ilegal, que obstaculiza e dificulta o uso do camiño, é tolerado polo concello, cando debese ser impedido e sancionado.

Hai outras cesións particulares que tamén se fan para reparar e ensanchar camiños que benefician a todos e esencialmente aos lindeiros, porque revaloriza as súas propiedades ao ter mellores accesos.

Nestes casos e salvo excepcións recalcitrantes en que non queren ceder nin un milímetro e hai que recorrer a expropiacións ou deixar de facer a obra. A maioría ceden un anaco con algunha condición de beneficio compensatorio, como: que se lles permita facer un peche sen licenza ou ata que o Concello levántelles un muro.

Todo faise de acordo de palabra, sen documentación. E a ninguén se lle ocorre reivindicar despois a súa propiedade cedida. Bo, salvo as excepcións de aproveitados e indesexables, que de todo hai, como veremos.
Ocorreu recentemente co Saneamento de Chanteiro. Casos que xa estaban expropiados ou cedidos e seguramente tamén abonados, revolucionáronse a última hora e conseguiron facer variar a tubaxe no seu beneficio, quedando coa súa propiedade indemne e quizá coa expropiación abonada. (Zonas de Pedrachá e a Praia).

PUBLICO / PRIVADO

Cos papeis cambiados: Os progresistas apoian o privado e os conservadores o público.

CAMIÑO DÁ "COVA DO TRASNO"

Sobre este camiño da zona residencial do "Castro" en Ares hai un litixio que vai acabar nos Tribunais.

Unha dubidosa decisión municipal actual, excluíu este camiño do inventario de bens do Patrimonio Municipal, que fai anos fora incluído, din que por outra dubidosa actuación anterior.

Todo iso por petición duns poucos veciños da zona, que se consideran agora pasado o tempo, donos da servidume dun camiño que dá acceso ás súas vivendas e finaliza no cantil, por onde está previsto un paseo marítimo de Ares a Redes.

¿Quererán ser os únicos privilexiados que gocen dun acceso particular a esa infraestrutura marítima?

Estes veciños, para que lles desen licenza de construción tiveron que renunciar a parte das súas leiras para facer o retrínqueo do camiño aberto para acceso e servizos. Teñen ata vaos con licenza nos seus garaxes e houbo que levarlles os servizos de redes da rede de sumidoiros, auga, electricidade e
telefonía.
Ademais recólleselles o lixo e aos seus domicilios chegan as reparticións de butano, correo, taxis e ambulancias, como non podía ser menos.
O camiño converteuse para todos os efectos en municipal de uso público.
Pois ben, agora o Concello atende a demanda destes veciños de declarar este camiño como privado, o que a longo prazo vai traer unha serie de conflitos, cando estas vivendas cambien de donos ou se enemisten.

O Concello debese velar polo público e non por usos privatizadores, aínda que para os grupos políticos iso supoña a perda de media ducia escasa de votos.

lunes, 14 de junio de 2010

¿ Vaise Doval ?

Rodríguez Doval anuncia que non encabezará a candidatura do BNG as Municipais 2011.

Segundo os medios de comunicación e mesmo nun comunicado que nos fixo chegar, Doval anuncia a súa
decisión oficializada xa na Asemblea Local do BNG de Ares.

No comunicado fai un balanzo dos 27 anos liderando o partido en Ares, 16 anos na Deputación dá Coruña e 12 anos como responsábel comarcal.

Relata o esperpéntico dá situación municipal de fai tres anos, cando o "affaire dos Cendáns" , e mesmo séntese defraudado coa situación actual que considera centrada na propaganda.

viernes, 14 de mayo de 2010

sábado, 1 de mayo de 2010

1 de Mayo 2010 - "Si no lo leo, no lo creo"

Hoy 1 de Mayo 2010, como hace 124 años y con un enorme paro actual, sigue vigente la epopeya de "LOS MARTIRES DE CHICAGO"
Un recuerdo en este día para "Proletario", que fué amigo y vecino de CHANTEIRO.

Mientras tanto, "Franco entre rejas", sigue triunfal junto con sus adláteres actuales.

¡¡ "Si no lo leo, no lo creo" !!
Igual que los Republicanos Valencianos

viernes, 16 de abril de 2010

O "iPAD DE APPLE" VÉNDESE A MOGOLLÓNS



Este compacto artiluxio, en tamaño e peso similar ás "pizarras" de lousas que usábamos os nenos nos "anos cincuenta do século pasado ", é totalmente manexable cos dedos. Xa non fai falta o “pizarrillo”.
.
Aparecerá á venda en España, posiblemente a finais de maio.
O atraso débese á enorme demanda que tivo en EE.UU. e que se albisca no resto do Mundo.
.
A Chanteiro xa chegou esta semana e estamos probando o xoguete.

lunes, 12 de abril de 2010

14 ABRIL - República Española y Proceso a Garzón



¡ VIVA LA REPUBLICA ESPAÑOLA !
14 de Abril - 79 Aniversario República Española



"LXXIV AÑO TRIUNFAL DE FRANCO Y SUS SEGUIDORES"
El Movimiento Nacional Fascista FALANGE ESPAÑOLA y otras organizaciones ultraderechistas logran, en la España actual, sentar en el banquillo al Magistrado Español más conocido mundialmente por sus Causas Justas, contra ETA, GAL, narcos y contrabandistas.

Pero al que no se le permite que intente abrir el proceso de las Fosas de los Crímenes Franquistas y personas desaparecidas, basándose en una supuesta amnistía pre-constitucional, totalmente revisable ya que, según los Derechos Humanos, los crímenes de Genocidio no son amnistiables y además no caducan nunca.

La Justicia Española, como las demás Instituciones y Partidos, está bastante corrompida, por lo que no podemos esperar mucho de ellas.

A ver si la Justicia argentina u otras internacionales nos echan una mano en este trance que estamos a padecer.

Tristeza dá descubrir que se hacen patentes las palabras del Dictador: "Todo queda atado y bien atado".

Y la sombría y siniestra efigie del Caudillo se pasee todavía por "NAVANTIA FERROL", desde el Arsenal hasta Caranza donde hubo una Prisión Militar, en la que debiera haber ingresado en vida y no ahora en efigie cubierta con una lona, quizás a la espera de que "os tempos sean chegados", para volver a reitegrarla en la polémica restaurada Plaza de España.

Fotografías últimas del Siniestro Jinete cabalgando por su "Ferrol del Caudillo" natal.


Y volviendo a lo de Garzón, se trata de una envidia y venganza por atreverse a investigar los crímenes del franquismo y las finanzas y corrupciones de sus herederos. Además de "compañeros que le tienen ganas y quieren pasarle factura" por alcanzar el "famoseo".
La comunidad internacional quedará pasmada de lo que ocurre en España.


Ya en diciembre del 2006, cuando el fallecimiento de Pinochet y a raíz de un escrito sobre este hecho en mi "Chanteiro.Blog de ROMAYO", un ciudadano chileno me hacía llegar el siguiente comentario al que no le falta toda la razón:

COMENTARIO:
Autor: Victor de Chile

"Uds, españoles, cuéntennos a los chilenos cómo hicieron vuestra transición hacia vuestra democracia actual, para poder aprender de vosotros. Cuantos juicios por violaciones a derechos humanos? cuantas comisiones de verdad y justicia? cuantos procesados? cuantos condenados? hubo procesos de verdad y perdón?

Lo pregunto, no sólo por aprender sino para asegurarme de que tenéis propiedad desde vuestro tejado de vidrio, como para opinar con tanta ligereza sobre lo ocurrido en Chile. Vuestra transición desde la dictadura directamente a vuestra monarquía duró lo que el último suspiro de Franco.

No tenéis calidad moral como para opinar sobre Chile si aún no habéis tenido los cojones para enfrentar vuestra propia historia moderna. Ni siquiera os atrevéis a destapar las decenas de fosas comunes con decenas de miles de cadáveres de españoles que tapizan vuestro territorio.

Nosotros los chilenos de centro derecha y centro izquierda habemos sufrido y superado mucho de nuestra transición y nos molesta ser el objeto de vuestro microscopio pseudoevaluador. Hemos llevado adelante en nuestro querido país procesos legales, condenas y toda la policía de Pinochet tiene cadena perpetua.
Si eso os hace feliz, sólo demuestra vuestra pequeñez.