A Voz de Chanteiro: 1/10/10

viernes, 29 de octubre de 2010

FAN FALTA MOITOS MARCELINOS

Co falecemento hoxe aos 92 anos de Marcelino Camacho, fundador de COMISIÓNS OBREIRAS, desaparece o pouco que vai quedando da Esquerda española.

Dicimos a Esquerda auténtica, a que loitou contra a Ditadura Franquista, polos dereitos dos traballadores e as clases desfavorecidas.
Agora o que hai é outra cousa.
O que queda da Esquerda está descolorido, falta o Vermello. Todo ten moita palidez, é unha cousa lixeira e descafeinada onde impera o liberalismo capitalista e a mercadoría do poder e o diñeiro, faltando a honestidade que xa non se cotiza.
Algúns aínda cremos na unión da clase traballadora como medio de defender os seus dereitos. A loita por emanciparse da escravitude, que emprenderon aquel Primeiro de Maio os Mártires de Chicago.

Nunca ningún logro social regalouse, sempre houbo que conseguilo con loita e tesón.
Estase vendo agora coa crise provocada polas Financeiras que teñen que pagar os traballadores, ante a pasividade e compracencia dos gobernos.
Aí están o paro crecente, as reconversións do sector naval, carbón e outras. Que sen a loita e unión da clase obreira, serían aínda máis traumáticas.
As Centrais Sindicais, como a que creou Camacho, teñen razón de existir para a defensa obreira e traballadora.
Sen deixar de recoñecer que a clase Dirixente Sindical actual, contaxiada da degradación política e do ambiente de corrupción e fácil enriquecemento imperante, está tamén contaminada e desprestixiada.

De aí o pouco éxito das folgas e protestas xa que se recea dos Sindicatos. Acúsaselles de vivir ás costas dos parados e os seus problemas.
Os dirixentes liberados non están dando o mellor exemplo coas súas actitudes persoais, parece coma se só buscasen o seu beneficio persoal, con privilexios e ostentacións a cargo do Estado co que flirtean a miúdo.
En todo similar á deostada Clase Política e vivindo ás costas dás necesidades da poboación máis desfavorecida.

Todo isto dicímolo, sen rubor, desde a aínda militancia sindical, anque que sexa de abonar cota soamente.

¡Un adeus ao Compañeiro Marcelino !

"Nin nos domaron, nin nos dobraron, nin nos van a domesticar"

miércoles, 27 de octubre de 2010

Ante Las Elecciones: METAMORFOSIS Y TRAVESTISMO POLITICO

JULIO IGLESIAS, ALCALDE DE ARES, SE APROXIMA A ESTA SENDA

martes, 19 de octubre de 2010

Camiño da "Cova do Trasno" - ¿PUBLICO / PRIVADO?

A Lei di:

"Os cerramentos ou valos de leiras, deben quedar a tres metros do bordo dos camiños veciñais e este espazo cedido será de utilidade pública".
.
Bo, pois vén ocorrendo con relativa frecuencia que ese espazo que a Lei obriga a deixar fóra da leira nos camiños, o concello non o urbaniza nin como calzada nin beirarrúa ou pasadizo.
Entón os propietarios, cedentes por obrigación, considérano seu e colocan neste espazo obstáculos para marcar como propiedade.

Uns poñen uns pelouros cravados a modo de menhires, outros cravan pivotes metálicos, algúns fan gabias profundas, moitos plantan arbustos espiñentos como cactos ou chumbeiras e os demais fan os seus xardinciños. Incluso como se comproba nestas datas en Narón: Lugar de aparcamento de embarcacións.

Todo isto ilegal, que obstaculiza e dificulta o uso do camiño, é tolerado polo concello, cando debese ser impedido e sancionado.

Hai outras cesións particulares que tamén se fan para reparar e ensanchar camiños que benefician a todos e esencialmente aos lindeiros, porque revaloriza as súas propiedades ao ter mellores accesos.

Nestes casos e salvo excepcións recalcitrantes en que non queren ceder nin un milímetro e hai que recorrer a expropiacións ou deixar de facer a obra. A maioría ceden un anaco con algunha condición de beneficio compensatorio, como: que se lles permita facer un peche sen licenza ou ata que o Concello levántelles un muro.

Todo faise de acordo de palabra, sen documentación. E a ninguén se lle ocorre reivindicar despois a súa propiedade cedida. Bo, salvo as excepcións de aproveitados e indesexables, que de todo hai, como veremos.
Ocorreu recentemente co Saneamento de Chanteiro. Casos que xa estaban expropiados ou cedidos e seguramente tamén abonados, revolucionáronse a última hora e conseguiron facer variar a tubaxe no seu beneficio, quedando coa súa propiedade indemne e quizá coa expropiación abonada. (Zonas de Pedrachá e a Praia).

PUBLICO / PRIVADO

Cos papeis cambiados: Os progresistas apoian o privado e os conservadores o público.

CAMIÑO DÁ "COVA DO TRASNO"

Sobre este camiño da zona residencial do "Castro" en Ares hai un litixio que vai acabar nos Tribunais.

Unha dubidosa decisión municipal actual, excluíu este camiño do inventario de bens do Patrimonio Municipal, que fai anos fora incluído, din que por outra dubidosa actuación anterior.

Todo iso por petición duns poucos veciños da zona, que se consideran agora pasado o tempo, donos da servidume dun camiño que dá acceso ás súas vivendas e finaliza no cantil, por onde está previsto un paseo marítimo de Ares a Redes.

¿Quererán ser os únicos privilexiados que gocen dun acceso particular a esa infraestrutura marítima?

Estes veciños, para que lles desen licenza de construción tiveron que renunciar a parte das súas leiras para facer o retrínqueo do camiño aberto para acceso e servizos. Teñen ata vaos con licenza nos seus garaxes e houbo que levarlles os servizos de redes da rede de sumidoiros, auga, electricidade e
telefonía.
Ademais recólleselles o lixo e aos seus domicilios chegan as reparticións de butano, correo, taxis e ambulancias, como non podía ser menos.
O camiño converteuse para todos os efectos en municipal de uso público.
Pois ben, agora o Concello atende a demanda destes veciños de declarar este camiño como privado, o que a longo prazo vai traer unha serie de conflitos, cando estas vivendas cambien de donos ou se enemisten.

O Concello debese velar polo público e non por usos privatizadores, aínda que para os grupos políticos iso supoña a perda de media ducia escasa de votos.